Toerist in Suriname

Doordeweeks breng ik de meeste tijd in het ziekenhuis door, maar in de weekenden probeer ik natuurlijk wat meer van de omgeving te zien! Op m’n allereerste zondag zijn we naar Fort Zeelandia geweest. Dit fort, ooit door de Nederlanders gesticht, overgenomen door de Engelsen en toen weer door de Nederlanders, moest Suriname in de 17e eeuw beschermen tegen buitenlandse aanvallen. Later werd het gebruikt als kazerne en gevangenis, is tevens bekend vanwege de Decembermoorden en is nu een museum. Ondanks dat ik die ochtend – met een flinke jetlag en totaal nog niet geacclimatiseerd – een paar keer bijna van m’n stokje ging tijdens de rondleiding in de brandende zon, is een bezoekje zeker de moeite waard. Ook zag ik de Surinamerivier voor het eerst, een hele brede rivier met een grijsbruine kleur doordat de Amazone veel slib in deze rivier dumpt.

In de rivier kun je alleen niet echt zwemmen, dus als je dat in Paramaribo wilt doen, moet je naar een hotel. Dat klinkt raar, maar je kunt daar gewoon een kaartje kopen voor alleen het zwembad in de tuin. Het kan zelfs bij een zorghotel! Het zwembad was er prima, maar ik bleef het toch een beetje een gek idee vinden dat je om je heen patiënten in rolstoelen ziet met verpleegkundigen erbij.

Als je je naar het oude centrum van Paramaribo bij de waterkant begeeft, kun je niet om de Nederlandse invloeden heen. Zo zie je in de rest van de stad huizen van hout of beton, veelal wat gammel of vervallen, en een asfaltweg met zand aan beide kanten. Maar in de buurt van de waterkant staan ineens bakstenen gebouwen en is er een überhollandse stoep aan de kant van de weg. Ook zijn de witte houten gebouwen die je daar ziet in de koloniale tijd gebouwd; sommigen zien er nog mooi uit maar voor een groot deel is het helaas toch vergane glorie…

Over de waterkant zelf had ik veel gehoord: een plaats waar Surinamers samen komen voor gezelligheid en heerlijk Surinaams eten. Ik vond het daarom wat tegenvallen, want het is klein, niet al te schoon en er hangen veel rare figuren rond. Maar een andere keer kwam ik ’s avonds terug en toen waren er inderdaad veel (normalere) mensen met vrolijke muziek, en lekker eten. Daar heb ik ook bakabana (bakbanaan) met pindasaus (lekker zoet en pittig, met veel stukjes pinda, smaakt totaal niet naar de pindasaus in Nederland) gegeten, heel lekker! En uiteraard heb ik ook al roti gegeten

Een week later zijn we met een bootje op de Surinamerivier dolfijnen gaan spotten. Ik vond het al een hele beleving om in zo’n krakkemikkig houten bootje over dat enorme water te varen terwijl het af en toe flink op de golven deinde. Maar we hebben ook nog dolfijnen gezien! Best wel veel (of steeds dezelfde, dat weet ik niet haha) en soms ook dichtbij de boot! Ik heb uiteindelijk zelfs nog een paar dolfijnen op de foto weten te krijgen, naast tientallen waterfoto’s We zijn nog uitgestapt bij een oude plantage (Rust en Werk) waar nu gewoon mensen wonen. Bij de zonsondergang zijn we uitgestapt bij Nieuw-Amsterdam, waar twee anderen in een kokosboom zijn geklommen en een kokosnoot eruit hebben gehaald en open hebben gemaakt. Ik kon dus meteen een slokje vers warm kokoswater recht vanuit de kokosnoot drinken

PS. Ik had de foto’s in een hele logische volgorde gezet en in het overzicht staan ze nog steeds zo; maar ik begrijp niet zo goed waarom ze ineens door elkaar staan als je ze vergroot…

  1. Wat een leuke foto’s Mireille! En een goed stukje informatie erbij; dank!
    Hartstikke leuk om je zo in Suriname te volgen. Volgens mij heb je het prima naar je zin. Geniet ervan!

    Liefs, Christien

  2. Mooi hoor, ziet er weer prachtig uit. We verwachten wel een lekkere Surinaamse maaltijd als je weer terug bent;-)
    Take care..

    xxx Henk

Laat een antwoord achter aan Henk Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *