De zomer is voorbij De camping en chalet zijn zo goed als leeg. Augustus bracht net als juli veel regen maar het was afgewisseld met droge en zonnige dagen. Dus eindelijk heb ik weer wat klimcursussen kunnen geven, hike en climb combinaties, hutovernachtingen etc. en dan is het echt een fantastisch zomerbaantje als kliminstructeur in de Zwitserse Alpen

Omdat het nu af en toe mooi weer is, kon ik eindelijk weer wat gave dingen doen op m’n vrije dagen. Zo ben ik voor het eerst gaan multipitch rotsklimmen. Je klimt dan meerdere routes achter elkaar en feitelijk klim je dus een hele berg omhoog. We zijn naar Boltigen gereden, en daar was het prachtig mooi weer. Het was een hele gave ervaring en het is zo jammer dat er in Nederland geen bergen zijn waar je dit soort dingen kunt doen!

Ook had ik de schrik van de vorige via ferrata overwonnen en gewapend met heel wat meer rotsklimervaring heb ik me met drie anderen gewaagd aan een andere via ferrata, de Daubenhorn via ferrata. Heel vroeg opstaan, de allereerste kabelbaan omhoog, 2 uur op hoog tempo hiken, zo snel mogelijk de via ferrata doen (deze was een stuk langer dan de vorige, maar we deden het in 4 uur en 40 minuten!), dan 4,5 uur op hoog tempo teruglopen. Compleet bekaf, maar het was een prachtige dag.

M’n eerste ‘echte’ bergbeklimming is ook een feit, ’s ochtends in alle vroegte urenlang met complete klimuitrusting (zwaar!) een berg omhoog hiken, dan via een alpineweg over losse stenen en sneeuwvlaktes verder omhoog om vervolgens op ongeveer 3100 meter twee klimroutes te doen, en daarna weer 10 minuten naar de top klauteren. En dit alles in dichte mist, regen, hagel, sneeuwbuien en ijzige kou… Tja, je moet er wat voor over hebben Het uitzicht op de top van Wildi Frau (3259m) was dan ook 0,0 maar de ervaring was uniek en heel gaaf.

Verder heb ik nog meer hikes gelopen, o.a. naar een van de hoogste toppen rondom KISC genaamd Hockenhorn (3293m). Hiervoor moet je een flink zonnige dag hebben, dus zodra de weersvoorspelling goed was voor een vrije dag ben ik ’s avonds met twee anderen naar een van onze berghutten (1847m) gegaan, hiken in het donker in een bos steil een berg omhoog, was interessant. De volgende ochtend om 6:00 uur opstaan en om 7:00 uur beginnen met lopen. De tocht naar de top duurde langer dan ik had verwacht en we moesten aardig steile sneeuwvlaktes oversteken, maar het uitzicht was fenomenaal! Je kunt zo ver kijken, overal besneeuwde bergtoppen, supermooi!

En niet te vergeten de sneeuw- en ijsworkshop voor staff!! We bieden deze workshop aan voor gasten, maar in de laatste week is er eentje speciaal voor staff en daar had ik al de hele zomer naar uitgekeken. Het was supergaaf en supermooi weer! Met stijgijzers over een gletsjer lopen, een ijswand klimmen met stijgijzers en ijsbijlen, in een gletsjerspleet ‘vallen’ en leren hoe je iemand eruit kunt redden, een zip line over een gletsjerspleet, echt heel tof!

Als afsluiting van de departementen had elk departement (Chalet services, campsite en programme) een eigen evaluatie- en feestdag. Zondag 31 augustus was die van Programme: een luxe ontbijt, evaluaties en discussies en ’s avonds de klassieker: de race naar de Ueschinenhut! In een grappig kostuum zo snel mogelijk naar de berghut rennen. Met gasten doe je er vaak 2-3 uur over, maar het record van de race staat op 40 minuten. Dit jaar was de snelste er in 45 minuten, ik had zelf 65 minuten, pfffff, het was ‘maar’ 5 km, maar wel 600 meter verticaal omhoog en over smalle bergpaden vol stenen, modder en dichte mist. Het was een fantastische avond, we zijn in de hut blijven slapen maar moesten wel om 6:00 uur opstaan en naar beneden rennen om op tijd te zijn voor de volgende werkdag (8:00 uur stipt!).

4 september was de staff day out als afsluiting van het seizoen! Ontbijtbuffet op een boot op het Thunermeer, chocoladepresentatie in Interlaken, zwemmen in een meer, watervallen bezoeken en een luxe diner in een luxe hotel.

En uiteraard in de regenachtige dagen werken op de camping of in de chalet, inmiddels heb ik een flinke all round ervaring opgebouwd in alle aspecten van KISC. Ik blijf nog een week langer als ‘Helper’, en heb inmiddels m’n roze staff t-shirt voor een groene verruild. Daarna een paar dagen vakantie hier en dan terug naar Nederland!